2013-01-07 19:06
Εν αρχή ήν ο λόγος...
Η φράση που αρχίζει η Αγία Γραφή κι εμπεριέχει τόση σοφία. Ο άνθρωπος που ζει μόνος του είναι, λέει ο Αριστοτέλης, ή Θεός ή Θηρίο, ενώ ο Νίτσε είχε αναφέρει κάποτε ότι, εάν ένας άνθρωπος ανέβει στην κορυφή ενός βουνού και μείνει μόνος του, είτε θα τρελαθεί είτε θα γίνει Θεός.
Οι άνθρωποι, λοιπόν, απαντώντας σε αυτήν τους την βασική ανάγκη, να Επικοινωνήσουν, δημιουργούν τις πρώτες ανθρώπινες κοινότητες, χιλιάδες χρόνια πριν.
Η πρώτη μορφή δομημένης επικοινωνίας εκφράζεται με σπηλαιογραφίες.
Αναπτύσσεται ο προφορικός λόγος, οι ανθρώπινες κοινότητες μεγαλώνουν. Ο πολιτισμός, το εμπόριο, οι τέχνες κι η τεχνολογία,παίρνουν τις διαστάσεις που όλοι γνωρίζουμε.
Σήμερα, η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την έκρηξη της επικοινωνίας. Για την ακρίβεια, ζούμε σε ένα ωκεανό πληροφοριών, με άπειρα δεδομένα να μας βομβαρδίζουν καθημερινά.
Οι επικοινωνίες και η ροή πληροφοριών έχουν τη μορφή καταιγίδας. Όλοι μιλάνε με όλους, όλοι θέλουν κάτι να πουν.
Ο θόρυβος στην επικοινωνία δυσχεραίνει την μεταφορά μηνυμάτων κι οι άνθρωποι σταματούν να ακούν, με αποτέλεσμα οι επικοινωνίες να μένουν μετέωρες.
Οι διαφημιστικές καμπάνιες χρειάζονται προσπάθεια, πολύ ενέργεια, χρόνο και χρήματα, τα οποία δύσκολα κεφαλαιοποιούνται.
Εταιρείες που δεν διαθέτουν μεγάλα χρηματικά ποσά, ικανά να διαχειριστούν παράγοντες όπως, την ένταση και τη χρονική διάρκεια μιας καμπάνιας, συρρικνώνονται αφού αδυνατούν να προσελκύσουν ικανό αριθμό πελατών. Αλλά και οι μεγάλοι διαφημιζόμενοι σπαταλούν οικονομικούς πόρους, πλέον του επιτρεπτού.
Σε μια εποχή που οι δυνατότητες για επικοινωνία οδηγούν τις εξελίξεις και καθορίζουν αγορές σε όλον τον πλανήτη, είναι παραπάνω από αναγκαίο αφ'ενός να μπορεί κανείς να διαχειρίζεται τον θόρυβο αλλά και να πετυχαίνει τη μέγιστη διείσδυση στο κοινό του.
Ο ανθρώπινος τρόπος κατανόησης
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο επεξεργασίας της πληροφορίας, που τελικά απορρίπτει ή καταχωρεί, σε έναν αέναο κύκλο κατά την διάρκεια της ζωής μας.
Η Φυσική μέθοδος που ακολουθεί μηχανικά ο ανθρώπινος εγκέφαλος, είναι η σύγκριση. Ένα αυτοματοποιημένο σύστημα που διαρκώς μετρά και τοποθετεί στη μνήμη του, χρησιμοποιώντας κλίμακες δύο ειδών.
Κλίμακες που προβάλλονται στο φυσικό σύμπαν και άυλες κλίμακες. Συγκρίνει οτιδήποτε καινούργιο και προσπαθεί να το τοποθετήσει δίπλα σε γνωστά δεδομένα.
Παράλληλα αποφασίζει για το ύψος συμφωνίας, με μοναδικό κριτήριο πόσο και πώς επιβιώνει.
Διαλέξεις, βιβλία και εργασίες πανεπιστημίων, φωτογραφίζουν αυτόν το μοναδικό μηχανισμό που μέσα του κρύβεται γνώση χιλιάδων ετών. Είναι, δε, εργαλείο στα χέρια αυτών που χειρίζονται, επαγγελματικά, επικοινωνίες.
Εύκολα κανείς μπορεί να σκεφτεί καθημερινά παραδείγματα που ακολουθούν αυτό τον μηχανισμό.
Μια από τις βασικές προύποθέσεις μεταφοράς μηνυμάτων και σε οποιαδήποτε περίπτωση, είναι ο παρόντας χρόνος.
Ροή δεδομένων που δεν βρίσκει τον δέκτη στο παρόν, δεν μπορεί να καταχωρηθεί από τον ανθρώπινο εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να πέφτει στο κενό.
Οι άνθρωποι σπάνια βρίσκονται στον παρόντα χρόνο. Κινούνται συνήθως στο παρελθόν η το παρόν.
Σκεφτόμαστε πράγματα που έχουν συμβεί η θα συμβούν, σκεφτόμαστε διαρκώς, και απόρροια της σκέψης μας είναι να μην είμαστε στο παρόν.
Οι μονάδες προσοχής μας είναι κάπου αλλού, είμαστε κάπου αλλού. Ερχόμαστε στον παρόν για πολύ λίγο και όταν συμβαίνει αυτό μπορούμε να δεχτούμε δεδομένα.
Πριν από την έναρξη οποιασδήποτε επικοινωνίας ο πομπός πρέπει να διασφαλίζει ότι, ο δέκτης είναι εκεί, βρίσκεται στον παρόντα χρόνο.
Τότε και μόνον τότε περνάμε το μηνυμά μας.
Φώτης Λαζάρου
Business Process Re-engineering Officer
