Έλληνες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

2013-01-07 18:09

 

Από την ύφεση σε κατάσταση ισχύος. Άτομα ή ομάδες που κάποτε είχαν έρθει σε ισχύ, μπορούν εύκολα να το επαναλάβουν ακολουθώντας την επιτυχημένη συνταγή, και να επαναπροσδιορίσουν το μέλλον τους, ανεξάρτητα από ποια είναι η σημερινή τους κατάσταση.

«Μετά και τα νέα εσωστρεφή μέτρα που απαγχονίζουν την ελληνική οικονομία,οι παραδοσιακές επιχειρήσεις, ανίκανες να αντιμετωπίσουν πλέον την κατάσταση, οδηγούνται με αυξανόμενο ρυθμό στο λουκέτο.

Την ίδια στιγμή, ο μέσος Έλληνας καταναλωτής βιώνει μια πρωτόγνωρη “κρίση αξιών”, που αλλοιώνει ολοσχερώς τους μέχρι χθες αποδεκτούς τρόπους ικανοποίησης των αναγκών του,εξαφανίζοντας την εμπιστοσύνη και τις προσδοκίες του για το μέλλον.

Οι βασικοί πυλώνες της ελληνικής οικονομίας, όπως άλλωστε και κάθε γνωστού οικονομικού μοντέλου, “η παραγωγή & η κατανάλωση”, καταρρέουν, αντιμετωπίζοντας σημαντικές ελλείψεις στις βασικές δομές τους.

Και ενώ οι μισοί πολίτες βρίσκονται σε απόγνωση, οι άλλοι μισοί μάχονται ο ένας τον άλλον, σ’ έναν πόλεμο με θύματα τους ίδιους».  

Όλα τα παραπάνω, θα μπορούσαν να είναι μέρος απ’ το σενάριο μιας ταινίας του σύγχρονου κινηματογράφου, όπου οι θεατές & κριτικοί, συμμετέχοντας ενεργά  στα δραματικά δρώμενα, θα συμπονούσαν απόλυτα τους πρωταγωνιστές της.

 Αυτή η σκηνή δεν είναι τίποτα άλλο, από την εικόνα μιας κοινωνίας, όπου τα μέλη της καταρρέουν κάτω από το βάρος της ανηθικότητας και της έλλειψης ιδανικών και αξιών. Κάποια, λίγα έως ελάχιστα, ως μεμονωμένοι φορείς, φωνές ή προσπάθειες, αντιστέκονται. Ψάχνουν να βρουν έναν οποιοδήποτε τρόπο να φέρουν πίσω αυτά που έχασαν. Να ανακτήσουν την ισχύ τους.
Προσπάθειες σκόρπιες, χωρίς συντονισμό, που καταφέρνουν μόνο να προσφέρουν ψήγματα ελπίδας, για κάτι που είναι καταδικασμένο να πεθάνει .

   
Στην αρχή της κρίσης, το 2008, λέγαμε ότι «δεν αφορά εμάς».
Το 2009, ότι «η ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη».
Το 2010, και σήμερα, το 2011, «δεν πιστεύουμε αυτό που μας συμβαίνει».

Αναρωτιόμαστε,  «θα μπορούσε κανείς άραγε να το προβλέψει;»
«Πόσο ακόμη θα πέφτουμε;» «Πόσο κάτω είναι ο πάτος;»
«Πότε θα αρχίσουμε να ξανανεβαίνουμε;»  

Και όσο εμείς θα αναρωτιόμαστε, η ύφεση θα μεγαλώνει και θα υποτροπιάζει.
Και από μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, θα μεταλλαχθεί αστραπιαία σε μια κατάσταση υψηλού κινδύνου, με καταστροφικές συνέπειες για όλους. Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας ιστορίας, παρόμοιες καταστάσεις έχουν λάβει χώρα και σε άλλες χρονικές περιόδους, σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Πρόκειται για καταγεγραμμένα συμβάντα οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών καταστροφών, για τα οποία είναι γνωστοί οι ακριβείς λόγοι που οδήγησαν σε αυτά, αλλά και οι τρόποι χειρισμού που ανέτρεψαν την πορεία τους.
Τα βασικά συστατικά που χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία τους, ήταν πάντοτε τα ίδια: «το χρέος και ο πόλεμος». Ασκούν και τα δύο τόσο υψηλή επιρροή στις ανθρώπινες μάζες, ικανή να συμπαρασύρει έθνη και ν’ αποσταθεροποιήσει μεγάλες περιοχές του πλανήτη.

   
Όμως, από όμοιες άσχημες καταστάσεις, περνάμε οι άνθρωποι συχνά και στην προσωπική μας ζωή. Στις πραγματικά δύσκολες αυτές στιγμές, ο κάθε ένας από εμάς θα μπορούσε να εφαρμόσει μια προκαθορισμένη επιτυχημένη συνταγή, γνωστή μέσα στο χρόνο, ακολουθώντας συγκεκριμένα βήματα, ασχέτως θέσης ή ιδιότητας, ατόμου ή ομάδας.

Όλοι μας κάποτε, όταν βρεθήκαμε σε τέτοιου είδους καταστάσεις, σε σχέση με τη δουλειά μας, την οικογένεια μας, τους φίλους μας ή με τον ίδιο μας τον εαυτό,  εφαρμόσαμε συνειδητά ή ασυνείδητα, πολιτικές και διαδικασίες, οι οποίες μας οδήγησαν αργά ή γρήγορα σε μία υψηλότερη κατάσταση λειτουργίας.

Άτομα ή ομάδες που κάποτε είχαν έρθει σε ισχύ, μπορούν εύκολα να το επαναλάβουν ακολουθώντας την επιτυχημένη συνταγή, και να επαναπροσδιορίσουν το μέλλον τους, ανεξάρτητα από ποια είναι η σημερινή τους κατάσταση.

Όταν η συνταγή αυτή ακολουθείται, αυτό που ορίζεται ως απολύτως απαραίτητο,ως ο ύψιστος νόμος και κανόνας, είναι, όσα εμπόδια κι αν προβάλουν εμπρός μας,όση καταπίεση κι αν δεχθούμε, «να παραμείνουμε πάντοτε σταθεροί στον δρόμο μας». Αυτόν που επιλέξαμε να ακολουθήσουμε.

Να μην παραχωρήσουμε τον χώρο που έχουμε, κι εκείνον που σταδιακά κατακτούμε, ως άτομα ή ως ομάδες. Να μην επιτρέψουμε σε τίποτα και σε κανέναν να ανακόψει την πορεία μας προς μία μελλοντική θέση ισχύος.

Στον κόσμο των επιχειρήσεων, αυτό που πραγματικά συμβαίνει, όταν αντιμετωπίζουν μια δραματική μείωση του τζίρου τους, είναι, ότι βασικά «παραχωρούν τον χώρο τους».
 Ότι παραχωρούν οποιαδήποτε μορφή ισχύος κατείχαν. Μειώνουν το ανθρώπινο δυναμικό τους, τους παραγωγικούς τους συντελεστές, τα κτίρια, τις εγκαταστάσεις τους και την επικοινωνία. Έτσι εσωστρέφονται, συρρικνώνονται και πεθαίνουν.
Αυτό που πρέπει να κάνουν οι επιχειρήσεις, όπως και οι άνθρωποι, όταν βρίσκονται σε μία χαμηλή κατάσταση, είναι απλά να εφαρμόσουν τη γνωστή συνταγή.

Τη συνταγή που θα τις οδηγήσει σε εξωστρέφεια, ανάπτυξη και επιτυχία. Αυτή είναι η μόνη μέθοδος, γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων, που χρησιμοποίησαν & συνεχίζουν να χρησιμοποιούν, άτομα, ομάδες & έθνη, που τελικά μπορούν να επιβιώνουν καλύτερα και να αναπτύσσονται.  

Αγαπητοί φίλοι,

Βρείτε ένα παλαιότερο σημείο ισχύος , κάτι που στο παρελθόν σας έκανε να νιώθετε πραγματικά καλά.  Ένα «παιχνίδι» που παίζατε με χαρά κι επιτυχία. Θυμηθείτε ακριβώς τον τρόπο και τα βήματα που σας έφεραν σε ισχύ σε σχέση με αυτό. Τους κανόνες του παιχνιδιού και τον χώρο που κατείχατε. Τότε που πραγματικά ορίζατε «εσείς το παιχνίδι».Ξαναχτίστε το μέλλον σας, με παρόμοιο τρόπο στις νέες συνθήκες με τις νέες προκλήσεις. Αναδιοργανώστε την υπάρχουσα κατάσταση με τις επιτυχημένες  πολιτικές του παρελθόντος.